W dniach 23-24 kwietnia 2010 r. w niedalekim Cottbus odbyło się kolejne już spotkanie polskich i niemieckich urbanistów. Wydarzenia te mają formułę przeglądu opracowań planistycznych wykonywanych po obu stronach granicy i adresowane są raczej do urbanistów „praktykujących”, ale i zajmujący się tą dziedziną w czysto akademickim ujęciu mogliby znaleźć tu coś dla siebie. Z polskiej strony spotkania organizuje Zachodnia Okręgowa Izba Urbanistów we Wrocławiu, a z niemieckiej – Vereinigung für Stadt-, Regional- und Landesplanung. W spotkaniu w uczestniczyli architekci i urbaniści-praktycy z Zielonej Góry, reprezentujący kilka tutejszych biur projektowych. Środowisko akademickie zaś reprezentował wyłącznie piszący te słowa.
Dwudniowe spotkanie obejmowało cztery sesje plenarne o następującej tematyce: Transport i rozwój miast, Rewitalizacja małych i średnich miast, Regionalna kultura budowlana, oraz Ekologiczna infrastruktura miejska – rozwój zrównoważony. Całość zakończyła wspólna wycieczka niemieckich i polskich kolegów pod hasłem Miasto Cottbus – zadania i osiągnięcia rewitalizacji. Prezentowane w poszczególnych sesjach referaty dotyczyły praktycznych realizacji w Polsce i Niemczech i wypływających z nich doświadczeń. Nie miejsce tu na cytowanie konkretnych przykładów, ale konkluzja wypływająca z porównania niemieckich i polskich doświadczeń jest znamienna i warta przytoczenia.
Podczas gdy niemieccy koledzy koncentrowali się w swoich wystąpieniach na takich zagadnieniach, jak rozwiązania przestrzenne czy kompozycja osiedli – a zatem poświęcali swoją uwagę stricte projektowaniu, planiści polscy skupiali się na kwestiach interpretacji przepisów i trudnościach z tym związanych. Kiedy Niemcy chwalili się pozytywnymi przykładami rozwiązań komunikacyjnych w gminie czy w mieście, Polacy przytaczali opisy irracjonalnych sporów z inwestorami, kolegiami odwoławczymi i wójtami. I choć daje się dostrzec odmienność uwarunkowań, w jakich przyszło nam żyć i pracować po obu brzegach Odry (Niemcy: „Ograniczyliśmy ruch samochodowy oraz poprawiliśmy funkcjonowanie sieci dróg rowerowych i komunikacji miejskiej”, Polacy: „Puszczenie na tej trasie szynobusu stało się niemożliwe – w miesiąc po zamknięciu dworca szyny zostały rozszabrowane”), to uwagę zwraca jeszcze jedna różnica: stonowane chwalenie się realnymi osiągnięciami w dziedzinie poprawy jakości przestrzeni urbanistycznej z jednej strony, i pełne niewiary w rychłą poprawę sytuacji narzekania z drugiej. Były oczywiście pozytywne polskie przykłady rozwiązań kształtujących przestrzeń, ale niestety, nieliczne.
mgr inż. arch. Katarzyna Łotysz, dr inż. arch. Sławomir Łotysz
O'koło architektury 